lunes, 22 de agosto de 2011

You say: Remember the small things

terraza (foto)

A estas alturas de agosto parece imposible pero ayer esta era la visión desde nuestra terraza. Hoy llueve, está un día bochornoso y gris pero me siento llena de energía. Tengo ganas de todo, de hacer muchas cosas. Tengo la mente resplandeciente contrastando con la opacidad del día. Creo que necesito viajar a Portugal más a menudo porque regreso con renovadas ilusiones. Ayer, mientras volvíamos en coche la temperatura fue bajando de 36 a 21 y el paisaje iba cambiando pero no la sensación de haber sido enormemente feliz. Escuchando un tema de Lali Puna recordé que todo es siempre mucho más sencillo y que tenemos que disfrutar más de las pequeñas cosas. Gosto imenso.


lunes, 15 de agosto de 2011

I Say Goodbye Too Often... como Peter


Resulta eternamente gratificante poder confiar nas persoas (fotos)


First I'm here and then I'm there
Then I'm here and then I'm there
From there I'll go anywhere

And there's always somewhere
That I'll be going
And I just might go without you knowing
Any place from China to Brazil
I said any place from North Carolina to Israel

But most of the people that I know
Are the kind that I like to tell when I go
I'm lucky to have so many good friends
But because it is so often that I am going
And because I tell most of the people I'm going
I say goodbye too often
I say goodbye too often

Old news: airport security
New news: too much airport security
And I say goodbye too often

Old news: Unpack the suitcase
New news: It's on the plane
And I say goodbye too often

Old news: This place looks nice
New news: It's time to leave again
And I say goodbye too often

Old news: I like the food here
New news: I had good food there once
And I say goodbye too often

Old news: Goodbyes are hard
New news: Goodbyes are still rough
And I say goodbye too often

Old news: I'll miss you when I'm gone
New news: I miss you cause I'm gone
And I say goodbye too often

Old news: Time heals all wounds
New news: Time heals all tunes
Time heals all tunes
And I say goodbye too often

I say goodbye too often
Hello, hello
I say goodbye too often
Hello, hello, hello
I say goodbye too often
Hello, hello, hello
Hello, hello, hello
I say goodbye too often
Hello, hello, hello
Hello, hello, hello
Hello, hello, hello
Hello, hello, hello

Hello To Nils, Peter Broderick

lunes, 8 de agosto de 2011

Benidorm



Benedicta e Jose Antonio con Chita en Benidorm


En ocasións as palabras sobran porque as imaxes falan solas.


martes, 26 de julio de 2011

Cousas que non cambiarán


Foto Minero, reportajes gráficos, 1966 (foto)

Esta foto paréceme brutal. Gústanme as fotografías de antes. De vez en cando collo os vellos albumes que teñen meus pais e míroos unha e outra vez, coñézoos de memoria.

Case 45 anos separan este retrato do momento presente. É toda unha vida. Unha vida de alegrías, de decepcións, de bos e malos momentos, de mozas, de festas e bailes, de fillos e netos, de traballo, moito traballo.
Os maiores sempre din que temos moita sorte, que todo o temos feito, que esta vida de agora non é como a de antes. Probablemente teñan razón ainda que eu en ningún momento entendín a vida como algo sinxelo. Efectivamente, a nosa realidade non é a mesma é moi distinta a aquela época pero estou segura que, en esencia, sempre haberá cousas que non cambiarán.

Simplemente unha cuestión que me ten moi intrigada: sendo o Foz dos anos 60 como era (fixádevos como era a estrada, ou máis ben o camiño) onde comprarían a roupa? de onde sacarían esas gabardinas? porque mira que ían impecables...

De esquerda a dereita: Tilano, Pedro de Marité, o Gorrión, o Paparuxo (meu pai), o Bolico, o Chirolo e o Tobaneco.

martes, 19 de julio de 2011

Evaristo o cesteiro

cesta de Evaristo (foto)

No meu pobo todos os martes pola mañá hai mercado na dársena do porto. A verdade non é que sexa un gran mercado pero a mín encántame ir e revolver en todos os postos, con sorte igual podes atopar algo que realmente mereza a pena. De todos os xeitos, a visita nunca será en balde porque sempre podes traer cereixas, pexegos ou mazás de "Frutería Mucha" (que está todo riquísimo).

Hoxe aproveitando que estaba Carla de vacacións fumos as dúas e coñecimos a Evaristo o cesteiro (bueno, coñecino eu porque Carla que é ela mui internacional xa sabía quen era este bo home pois o seu fillo pequeno estudou con ela no colexio) Pois ben, Evaristo tiña unha mercancía única. Carla mercoulle unha tabla de madeira para cortar e eu unha cesta que, probablemente, sexa a máis bonita que vin nunca.

Para máis cousa curiosa o fillo do cesteiro que tamén se chama Evaristo, é surfer e foi co noso amigo Emili a Indonesia o ano pasado. estívome contando as mil e unha marabillas da viaxe o cal ainda me deu máis ganas de seguir (ou máis ben de empezar) co surf en serio. As mañás de martes dan para moito e o surf está en todas partes ata nun posto de cestos no mercado.

miércoles, 13 de julio de 2011

let´s go!

sensaciónsurfescola (foto)

sensaciónsurfescola (foto)

Despois desta mini-experiencia podo dicir que o surf é algo realmente xenial: sensación de contacto total coa natureza e os elementos.

Cinco días que deron para moito: cansancio, risas, frío, emoción, desesperación, alegría... e o que é máis importante, creo que esto simplemente acaba de comezar, gustaríame que así fose.

Disfrutade do verán e boas olas

sábado, 11 de junio de 2011

Today is your birthday...



Fe li ci da des

quérotemoito/moitotequero

jueves, 19 de mayo de 2011

Poetry

o recordo inmóbil (foto)


Un soño alleo repetido

O certo é que teño a impresión ás veces
que se fai máis patente cada día
de que pese ás evidencias en contra
debín morrer daquela

e estou vivindo un soño repetido
nas noites dos que me seguen querendo.

Outono, 95
Lois Pereiro


..Con retraso pero a tempo de todo..

miércoles, 27 de abril de 2011

Especially me, Probably you

Centro Niemeyer, Avilés (foto)

Guggenheim, Bilbao (foto)



No Centro Niemeyer chovía pero o Guggenheim recibiunos cun espléndido sol.

Días cantábricos. Sebaris e Raidont.

jueves, 14 de abril de 2011

Entropía

BancoDasMentiras (foto)

Onte, lendo Hilo Musical recordei a miña cinta de hits do 90. Non tiña cara de rápidas e cara de lentas. Na miña, estaban todas mezcladas. Era unha das poucas que tiña. Escoitábaa unha e outra vez, naquel walkman Aiwa blanco con auriculares de diadema metálica que Benedicta me trouxera de Benidorm unha vez que fora co Imserso. Púxenme nostálxica. Agora teño toda a música que quero. Disfrútoa moitísimo, eso é verdade, pero gustaríame volver a sentir o que sentía aquela nena que collía a bici e se ía cos seus cascos ao fin do mundo…

miércoles, 6 de abril de 2011

Félix Fénéon tería conta en Twitter!

Félix Fénéon, portrait


Está ben claro, non o podemos negar nin moito menos esquecer: vivimos no 2.0, redes sociais para elixir, flickrs, tumblrs, blogues, de todo!! Marcan novos xeitos de vida, novos sistemas educativos, novos camiños de interacción, novas maneiras de expresión. En definitiva, cambian a visión do mundo e actúan dentro del como grandes revulsivos de masas a tiro de "intro".
Todo isto é marabilloso, son os novos camiños da expresión humana (artística ou non), as novidosas canles nas que a sociedade se move facilitan o coñecemento simultáneo e a sensación de pertenza a un grupo.

Pois ben, paseando pola librería do meu barrio, atopei un libro de Félix Fénéon titulado Novelas en tres líneas, publicado por Impedimenta (2011), nel recopílanse máis de 1000 breves textos deste anarquista, dandy, de profesión nin periodista nin novelista que, 100 anos antes, xa se deu conta que escribir "tweets" podía ser algo extremadamente impactante e innovador.
En 1906, pasou a encargarse da páxina de sucesos no periódico Le Matin e decidiu cambiar o estilo de redacción por algo novo, diferente, rompedor, onde o ritmo fose o importante. Creo que o acadou de sobra. Sen lugar a dúbidas, Fénéon hoxe en día twittearía!

Di Julian Barnes «Fénéon sabía cómo infundir vida a tres líneas, demorar una información clave, introducir un adjetivo estrafalario y dejar el verbo imprescindible para el final.»

Máis sobre Fénéon aquí




miércoles, 30 de marzo de 2011

Lovely Bloodflow

cando era pequena estaba segura que vivía un monstruo na cova (foto)



.:non me gusta o mundo que oio, por iso prefiero o mundo que escoito:.

jueves, 24 de marzo de 2011

Werlisa

el mundo es distinto a través de su objetivo (foto)

La werlisa estaba descansando en el último cajón de la cómoda de la habitación de mis padres. En ese cajón destinado a las cosas que no sirven para mucho pero que no se tiran y se van coleccionando incansablemente, quizás por pereza, quizás por nostalgia, quizás por no tomar la decisión de tener que deshacerse de ellas. Allí estaba ella. Inerte. Preciosa. La encontré debido a mi manía de revolver en los cajones, armarios, muebles y despensas cuando me aburro. Al verla, multitud de recuerdos infantiles vienieron a mi cabeza como flasheantes reflejos del pasado. Era la cámara de los contados viajes que hicimos, de las cenas navideñas, la cámara que mi padre sacaba cuando había una visita. Me fascinaba. Pensé que se había extraviado y al encontrarla me llevé una grata sorpresa.
Nunca deja de asombrarme la capacidad que tienen las pequeñas cosas para hacerte volar a situaciones vividas o para llevarte a lo más lejano de tus sueños.

Me alegra que la Werlisa haya regresado de sus aventuras solitarias para quedarse conmigo y vivir muchas nuevas…

miércoles, 16 de marzo de 2011

más que nunca

"una y uno mitad" (foto)

..nubes de paraguas en mi cabeza pero me mojo igual
hoy es un buen día para pasear sola dando vueltas a tu alrededor
escuchando `Said and Done´ mis pensamientos juegan a distraerme
el café se nos ha terminado, siento que es verdad más que nunca..

miércoles, 16 de febrero de 2011

Existe la posibilidad

Cordido (foto)

Mientras exista el más mínimo resquicio de esperanza, mientras haya solo una, una única salida abierta, mientras alguien siga descubriendo que puede haber luz después de la negra tormenta, mientras esto ocurra, todo lo que hacemos, todo por lo que luchamos y trabajamos, todo lo que nos da fuerza para saltar de la cama y enfrentarnos a las circunstancias difíciles, todo, cobrará sentido y agrandará nuestra capacidad para seguir creyendo en este mundo por sucio y absurdo que sea.


Suerte.

lunes, 7 de febrero de 2011

Noraboa Carliña!!

SónarGalicia´10 (foto)


Simplemente o merecías. Moito!

A sorte vai e ven como quere, é libre. Agora, voltou.

Noraboa Lexa!


lunes, 31 de enero de 2011

Pesadilla

En Islandia con Alberta (foto)

Esta noche he tenido una pesadilla. Me desperté a las 5.20 entre sudores fríos, irritación y cierta sensación de tensión, de angustia. Habitualmente no tengo pesadillas, mis sueños suelen ser agradables. Pero esta noche no, precisamente esta noche.

No me acuerdo de nada, concretamente no sé lo que soñaba, únicamente que no era agradable. Lo que tengo presente es la sensación que dejó en mí. Me sentía como si estuviese caminando por un desierto inmenso bajo un sol en picado, sin ninguna posibilidad de llegar a ningún sitio.

Mala noche. Se acaba enero.

miércoles, 26 de enero de 2011

Dura como una piedra


CasaDaMúsica_Porto (foto)

Hay ocasiones en las que cuesta mucho entender el comportamiento humano.

sábado, 15 de enero de 2011

El poder de las palabras

Portodemouros (foto)



"Cualquier cosa que se quiere decir, sólo hay una palabra para expresarla, un verbo para animarla y un adjetivo para calificarla" Guy de Maupassant

viernes, 14 de enero de 2011

Adeus, Trish

Trish Keenan (Warp foto)

Devastadora perda para a música. Gran talento, gran voz. Sempre estará presente.










lunes, 10 de enero de 2011

A porta de poxigo

mira má que moderna! (24/08/65) (foto)


Quero un piso con porta de poxigo, por que non?

Imaxinade o cómodo que sería: poñamos por caso que o carteiro che ven traer un pedido de Norman Records, abres a porta pola parte de arriba e podes apoiarte e manter unha agradable conversa con el sobre canto che tardaba recibir dito paquete ainda que esteñas en bragas ou calzóns, sen incomodalo en ningún momento.

Se queres baixar a pasear ao teu can, podes abrirlle a porta pola parte de abaixo e mentras ti rematas de lavar os dentes ou de sacar a roupa da lavadora, o can xa pode ir chamando ao ascensor ou baixando a polo periódico…

Quero un mundo donde volvan a estar de moda as portas de poxigo.

viernes, 7 de enero de 2011

Vieja mecedora

pa e ma (foto)

Ese día estaban los dos sentados en el salón, disfrutando de un buen disco y tomando una cerveza, hablando de mil cosas, ninguna transcendente ni destacable por encima de otra. Simplemente hablando, compartiendo pensamientos y mirándose en el propio espejo formado por los ojos del otro. No había nada más importante en ese momento. Llovía tanto que la sola idea de abandonar la habitación era absurda. Entonces, mientras él se mecía, a la vez que contaba lo que había hecho por la mañana, ella recordó. Recordó perfectamente todo lo que aquella vieja mecedora había sido en su vida y encontró el sentido a no haberse librado de ella…

Cuando ella era pequeña, la vieja mecedora no estaba en el lugar donde está ahora. Formaba parte del mobiliario del antiguo balcón de la casa de sus padres. Era preciosa. Estaba forrada con una tela de grandes cuadros rojos y negros y la madera de su esqueleto era oscura, muy oscura. Desde sus ojos de niña la miraba como si fuese lo más maravilloso y especial del mundo. Le encantaba. Lo mejor ocurría por las tardes. Su abuela preparaba la merienda y cogiéndola de la mano la llevaba al viejo balcón. Allí las dos se subían a la mecedora y mientras la niña merendaba, la abuela contaba aventuras de su infancia, de cómo había cambiado su vida. Al tiempo que se mecían, la pequeña iba comiendo su merienda y poniendo todo perdido de migas. Desde esa mecedora esa pequeña niña que hoy se ha convertido en una pequeña mujer ha viajado a los rincones más escondidos y fantásticos de su imaginación. Pero, sobre todo, es imprescindible porque le recuerda a ella. La vieja mecedora ha cambiado de sitio y también de tapizado pero en cada uno de sus vaivenes desprende la esencia de los viajes infantiles de una niña con su abuela…