domingo, 13 de julio de 2008

Roberto Innocenti


Ilustraciones de Roberto Innocenti para el libro Las aventuras de Pinocho

“Es verdaderamente difícil saber exactamente lo que hay dentro de uno mismo,
más difícil aún es escribirlo,
pero todavía lo es más dibujarlo.”
Roberto Innocenti

En las ilustraciones de Innocenti todos los personajes son delineados con detalle. Las escenas están pobladas por multitud de personajes secundarios y objetos que adquieren la misma importancia que los protagonistas de la historia. Los detalles no sólo están a merced de la función descriptiva de la imagen, sino que se sitúan en el mismo nivel de representación que lo narrado por el texto.

Roberto Innocenti ha recibido numerosos premios, como el American Library Association Notable
Children’s Book; el Horn Book Honor List y el Bratislava Golden Apple Award. Es el reciente ganador del
Premio Hans Christian Andersen 2008, en la categoría ilustración, por la totalidad de su obra.


La Cenicienta
(1983)

Rosa Blanca (1985)
Las aventuras de Pinocho (1988)
Cuento de Navidad (1990)
El Cascanueces
(1996)

El último refugio (2002)
La historia de Erika
(2003)


Biografía
Bibliografía en español

jueves, 10 de julio de 2008

Jacek Yerka





Jacek yerka nació en una pequeña ciudad en el norte de Polonia en los comienzos de los 50. Estudió arte en la universidad, para luego rebelarse contra la tendencia a pintar con poca atención al realismo y al detalle. Basó su educación en los trabajos de los maestros del norte de Europa como Van Eycks, Dierck Bouts, Robert Camping, Bosch y Magritte.

Las pinturas, cuidadosamente acabadas, están llenas de imágenes de la infancia del artista, fuertemente influenciadas por los alrededores de su casa durante los 50, y la cocina de su abuela, donde pasaba mucho tiempo de niño. Extrañas bestias diminutas y paisajes hermosamente caprichosos son la marca del delicioso trabajo de Yerka. Su trabajo ha sido exhibido en Polonia, Alemania, Monaco, Francia y en EEUU.

Para saber más de Jacek Yerka: aquí y también aquí


Muchas gracias, muchísimas...no sólo por esto, sino por todo lo que aprendo y disfruto contigo...infinitos...

y ya sabes, gritaaaaaaaaa que yo lo hagoooo!!!!

Deseando acabar...sólo queda uno...
Muchísimos besos a tod@s, os quierooo!!!!


martes, 8 de julio de 2008

Chema Madoz






No todo es lo que parece ser....

"Ocultos entre la cotidianeidad surgen nuevos mundos. Nuevas dimensiones que de la mano de la metáfora alteran la percepción de la realidad más inmediata"

Me fascina la capacidad de este artista para hacer conexiones sorprendentes...viva la imaginación ¿qué sería de nosotr@s sin ella?

si queréis saber más... aquí

Exposición en el Museo de Bellas Artes de A Coruña

6 de junio-27 de julio de 2008
Chema Madoz (2000-2005)


Muchas gracias Martín


lunes, 7 de julio de 2008

María...sete do sete

en Budapest cando che deu por coller a charita de Paca para pintar a mona na foto [foto]


Podería estar escribindo ata o infinito sobre esta personiña...sólo vou dicir unha palabra que creo que o resume todo...QUÉROTE

Pois si xente, o sete do sete de fai algúns aniños, naceu esta elementa (7 do 7 ainda que a ela non lle molen nada os impares, incluso o 7 lle parece un número algo prepotente, hihihii!!!, pero xa sabes o que din meri...se non ques taza...)

Compañeira de aventuras e de desventuras, do bo e do malo, das risas e tamén das lágrimas...persona coa que comparto inquietudes, medos, rebeldía, alegría ante as sorpresas do día a día...vidas paralelas (xa o sabes, non te libras...pasiño a pasiño pisamos nas mismas pedras...)

Pequena, moitas felicidades!!! moitísimas!!!...disfruta do teu día!!vaia tirón de orellas che espera...

unha chucha lindaaa

martes, 1 de julio de 2008

Un mar de aire

el mar brilla [foto]

Abrimos las manos… miramos a nuestro alrededor lentamente… sentimos como el aire penetra en los poros de nuestra piel, traspasando la barrera del escalofrío, dejando un sendero helado y cortante de camino hacia nuestros huesos… nos tocamos… nos abrazamos… escuchamos el aliento seco y monótono… sentimos la fuerza que nos rodea… y otra vez el aire!!! girando sobre nuestra propia existencia, haciendo remolinos de amor y odio… de repente ese olor intenso, incluso doloroso, nos invade, nos llena y parece que en breves milésimas de segundo explotaremos, desintegrándonos en el abismo del todo y la nada...

...quiero llenarme de esto, romperme y recomponerme vez tras vez, momento tras momento en un continuo e infinito ciclo de destrucción y vida…

"Vivimos en el fondo de un mar de aire" Evangelista Torricelli (aquí más)



Feliz comienzo de julio a tod@s...llegó el verano...deseando preparar la mochila para comenzar el `viaje sin fin´ hacia lo desconocido...(impaciente y emocionada)

Aitana, Chus, Abraham...os echo de menos...os mando millones de besos...